Het schrijven van deze blog blijkt een ware oefening in 'equanimity' te zijn. Poging 3 is gestart!
Eh-wattes? Ja, dat dacht ik ook toen ik dit woord voor het eerst tegenkwam. Het was op mijn eerste Vipassana retraite en deze volgde ik in Portugal. Waarom Portugal? Gewoon, omdat het kan. Het was in november 2011 en het was heerlijk om met korte mouwen te leven en te zijn.
Tijdens de 10-daagse kwam een afgeleide van 'equanimity' heel vaak voorbij. "Remain equanimous" hoor ik zo nu en dan nog als echoën in mijn hoofd. Dat het ertoe deed, was wel duidelijk door het steeds herhalen. Het wordt aangeraden je eerste Vipassana retraite in je moederstaal te volgen, maar als na dag één de Nederlandse bandjes op blijken te zijn, wordt dat lastig. Mijn Engels is redelijk goed, dus ik probeerde de betekenis uit de context te halen. Dat lukte niet. Omdat mijn Portugees het ook niet kon opvangen, besloot ik het te vragen. Het antwoord: "Ja, nou, eh, het betekent zoiets als 'balans' of 'evenwicht' maar ook weer niet helemaal."
Het werden 10 lange dagen en het begon me redelijk op de zenuwen te werken dat ik niet wist wat het woord betekende. Na de retraite ben ik nog een week op een quinta verbleven en opzoeken heb ik gelaten omdat er alleen internetverbinding was als de wind uit Italië kwam. Thuis heb ik het opgezocht en toen begon het een beetje te dagen...
'Equanimity' betekent 'gelijkmoedigheid.' Nu is dat een woord dat niet dagelijks gebruikt wordt en dat zeker wel kan bijdragen aan meer rust. Het is je humeur niet laten afhangen van of laten beïnvloeden door dat wat van buiten komt. Een innerlijke gemoedsrust, kalmte, stilte. Of het nu regent of de zon schijnt, dat maakt niet uit. Alles heeft de karakteristiek van opkomen en weer verder gaan. Je hechten aan alleen maar positiviteit, brengt je uit balans. En het geeft ook geen evenwicht als je je steeds uit je lood laat slaan door negativiteit. Alles met gelijke waarde ontvangen en niet het een beter of slechter beoordelen dan het ander.
Het is in het oog van de orkaan blijven en daar ook steeds weer heen gaan. Want heus, je zult soms in situaties tegenkomen die je raken, die wat met je doen, die je doen huilen, stormen, bliksemen. Dat ook laten zijn, dat ook voelen maakt dat je de zonneschijn ook op juiste waarde schat. Ook dit gaat voorbij. Laat je gemoedstoestand er niet van afhangen. Voel wat je voelt en adem door. Train gelijkmoedigheid om zo geestelijk stabieler te zijn en niet van hot naar her te vliegen. Het geeft rust.
Dat is wat het voor mij betekent en voor mij doet. Ik heb er voldoende oefening in gehad de afgelopen week. Het begon met mijn sleutels vergeten om de yogaruimte in te kunnen. Na op en neer gereden te zijn, ontdekte ik dat mijn lesboek nog thuis lag. En nu aan het einde van de week bij het typen van deze blog is meermaals het internet uitgevlogen en kwam ik erachter dat mijn blog niet was opgeslagen. Tja, dat is dan maar zo. Ik ga me er niet gek door laten maken, noch van in paniek schieten. Daar heb ik gewoon geen zin in en draagt niet bij aan gelijkmoedigheid.
Tuurlijk toon ik mijn gevoel en ken ik ook ups en downs. Door alles te laten zijn en niets weg te moffelen of te stoppen, het voorbij te laten gaan zonder er over te oordelen of iets van te vinden, ontstaat er zoveel meer vrijheid. Dat is waar voor mij innerlijke kalmte te vinden is.
Liefdevolle en ontspannen groet,
Vera
Comments