Oprechtheid, eerlijkheid, openhartigheid... Een heel mooie -ity die bij mij meer vragen dan antwoorden gaf. Wat is dat nou eigenlijk, eerlijk zijn? Hoe eerlijk ben je tegen jezelf? En naar anderen? Is daar een verschil tussen? Hoe geef je er überhaupt vorm aan?
Hoe eerlijker ik ben, hoe transparanter. Dan is er geen sluier en is het lijntje met mezelf heel kort. Maar ook ik heb momenten dat ik de waarheid iets mooier verpak dan dat het in werkelijkheid is. Is dat dan liegen? Is dat dan niet oprecht zijn? Het gaat voor mij om mezelf niet beter voordoen dan dat ik ben of dan dat ik me voel. Daar is nog winst in te behalen. Het masker afzetten, geen rol spelen, geen persona... dat doe ik al jaren niet meer zo heftig als vroeger, want ik hou alleen maar mezelf voor de gek. Wanneer ik de waarheid iets mooier maak dan dat het is, moet ik dat onthouden voor een volgende keer en dat is niet te doen en heel vermoeiend!
Maar goed, dat bordje op mijn tuinhek dan? Er hangt een bordje op met de kop van een Rottweiler met de tekst "hier waak ik." Maar ik heb helemaal geen hond, laat staan een Rottweiler. En waarom betrap ik mezelf er op dat ik, nu de ziekte van lyme is ontdekt, er nog steeds zo spiritueel narcistisch over doe? Hoe blij ik met de ontdekking ben, dat het een cadeautje is, dat het me zo'n rust geeft en ik er zo enorm veel van leer. Allemaal waar, begrijp me goed, maar het is ook gewoon hartstikke ruk. Ik ben knettermoe en herstel kost me enorm veel energie. Ja, het kan alleen maar beter worden, maar dat wil niet zeggen dat ik me soms echt totaal niet ok voel.
Het is alleen voor mij geen optie alleen maar narigheid te verspreiden, want daar word ik namelijk echt niet gelukkiger of beter van. Het is ook geen optie om op te kroppen en mezelf geweld aan te doen. Toegeven is niet hetzelfde als opgeven of zwak en zielig zijn. Het is op kracht komen door in je kracht te gaan staan en jezelf op nummer één zetten. Ook hier weer balans in vinden. Want ik kan ervoor kiezen feitelijk te blijven, bij wat ik voel, zie, opmerk, constateer en daar de verantwoordelijkheid voor dragen. En dus ook aangeven wat mijn behoefte, intentie en verlangen is op dat moment. Dat zorgt voor meer verbinding en levert meer ontspanning op dan de spanning op te kroppen of alles buiten mijzelf te leggen.
Het houdt voor mij ook in dat ik nee zeg als dat zo voelt. Er is namelijk voor mij soms geen hoofdelijke, rationele reden om nee te zeggen. Mijn lichaam is super duidelijk en als er even geen antwoord is, dan is het voor dat moment een nee. Dat accepteren, geeft heel veel rust.
Het is met het onderzoeken van de 18 -ity's net alsof het gordijn steeds meer open gaat. Dat zorgt voor meer licht en rust. Ik gun jou van harte hetzelfde. Mocht je een andere metafoor hebben of iets anders willen delen, hoor ik het graag!
Je bent van harte welkom!
Liefdevolle en ontspannen groet,
Vera