Verlangen

Ergens onderweg is 'verlangen' een eigen leven gaan leiden.

Ik begreep dat het hebben van verlangens en verlangen ervoor zorgt dat er lijden is.

Maar het voelde anders. Ik raakte er flink van in de war.

Ons systeem doet er alles aan om niet te lijden, geen pijn te hebben, gevaar te vermijden.

Dat mechanisme werkt veel sterker dan kiezen voor rust, zachtheid, authenticiteit.

En toch wilde mijn systeem precies dat. Daar verlangde het naar.

Mijn brein begon tegen te sputteren, te saboteren en er kwamen heel veel situaties voorbij waarin ik alles behalve mijn verlangen volgde. Want ik wilde geen lijden. Ik wilde geen pijn. Ik wilde dat vermijden.

Er kwam een moment dat het conflict te groot en te tegenstrijdig werd en mijn lijf, mijn hart, mijn intuïtie het overnamen. Het bleek allemaal veel minder eng dan verwacht.

Het lijden verdween. Juist omdat de gedachten loskoppelden.

Er ontstond veel meer rust, ruimte, zachtheid. Al wat ik verlangde.

Kan verlangen lijden veroorzaken?

Ja. Zeker.

Wanneer er gedachten over het niet mogen hebben over verlangens zijn.

Wanneer er een afhankelijkheid ontstaat ten opzichte van verlangen.

Wanneer het vanuit een angst, tekort, schaarste, schuld, schaamte is.

Ja, dan kan verlangen zeker als pijnlijk ervaren worden.

Verlangen op zich is wat het is.

Het is voor mij een behoefte zonder behoeftigheid.

Een nood zonder noodzaak.

Het is wens, zo hartgedragen en in lijn met jouw frequentie.

Het is mijn wens dat er meer authenticiteit, uniekheid, liefdevolle kracht in de wereld is.

En dat er mensen zijn die juist dat aanmoedigen, in elkaar aanwakkeren en er zijn.

Die blijven wanneer de ander straalt en in zijn of haar kracht staat.

Die dat kunnen dragen en dat elkaar gunnen.

En ja, er zal pijn, lijden, zeer zijn. Daar hebben we hier mee te maken.

Ik merk wel dat kiezen voor verantwoordelijkheid, leiderschap, eigenaarschap ervoor zorgt dat het oplost. Als een bruistablet in water. En dat het meer en meer integreert in plaats van nog meer onrust en pijn creëert.

Daar verlang ik naar.

En ik laat het weer voor wat het is.

Want hoe kan het nog beter dan dit!?

De uitkomst zou zomaar nog grootser, fantastischer, magischer kunnen zijn dan dat je je nu kunt voorstellen.

In Liefde,

Vera