Ongeveer een jaar geleden, heeft mijn vriend een motor gekocht. Samen met een vriend van ons heeft hij in de zomer een rit gemaakt naar en door Engeland. Nu een jaar later is er heel veel gebeurd, al is het maar dat mijn vriend in de tussentijd een ongeluk heeft gehad waar hij, gelukkig, goed van is hersteld. Ja, het was een ongeluk met de motor, maar het had ook kunnen gebeuren als hij verkeerd van een stoeprandje was afgestapt.
Lang verhaal kort, hij is weer op de been. Hij kan sinds november weer autorijden, hij zou kunnen fietsen als hij dat leuk zou vinden, hij kan weer wandelen en zelfs in bomen klimmen. En nu is hij al enkele weken bezig met het finetunen van zijn motor. Daar maakt hij mij ook deel van uit door te vertellen over wat hij aan het vervangen is.
Van de week kwam ik terug bij ons huisje. Daarvoor is een terras met grindtegels aangelegd en ik zag mijn vriends ogen speurend over de grindtegels zijn. Hij was bezig met het contactslot en nu was er een veertje uitgesprongen. Na veel speurwerk vond hij het, maar verloor het weer uit het oog toen hij besloot het ieniemienie veertje schoon te blazen met perslucht.
Zo'n klein onderdeeltje en meteen werkt de hele motor niet meer. Het slot is nu kapot en moet vervangen worden, want de motor kan niet meer starten.
Terwijl ik gisteravond op de fiets dit voorval nog eens de revue liet passeren, besefte ik me dat dat ook in ons lichaam zo werkt. Als er ook maar iets niet op zijn plaats zit, weg is, kwijt is of niet meer functioneert, dan heeft effect op het functioneren van ons hele lichaam. Je denkt misschien dat het niet erg is, dat je nog wel even verder kunt, maar toch is er een disbalans die ervoor kan zorgen dat je het op een gegeven moment helemaal niet meer doet.
Bij het minste of geringste signaal van jouw lichaam, is actie. Soms kun je nog even door en is er niet direct iets aan de hand. Je hoeft volgens mij niet voor ieder wissewasje naar de huisarts. Soms is rust en weer opnieuw afstemmen of afstellen wat je nodig hebt. Dat kun je vaak zelf. Maar als je er langer mee doorloopt, zet dat andere tandwieltjes in gang en ben je vertrokken... Ik zie het voor me als dominosteentjes die een voor een omvallen, als tandwielen die vast komen te zitten waardoor de heleboel vastloopt en wordt het van kwaad tot erger.
Hoe belangrijk is het dus om de eerste signalen al op te vangen en actie te ondernemen. Als iets kapot is, moet het vervangen worden als dat maakt dat jij dan weer kunt functioneren. Dat kan door iets zijn dat je zelf kunt regelen of afstellen en soms heb je daar even een helpende hand van buitenaf voor nodig.
Dit kun je natuurlijk ook ten goede van jezelf inzetten, het hoeft niet altijd bergafwaarts te gaan of in negatieve zin te zijn. Wanneer je merkt dat er iets positiefs in gang is gezet, kun je dit laten groeien door er aandacht aan te geven en het op die manier uit te breiden. Wanneer er dan een tandwieltje gaat draaien, wordt dit doorgegeven aan het volgende onderdeel en ben je vertrokken...
Het is voor mij een herinnering om ervoor te zorgen dat mijn motor soepel blijft lopen. Dat ik zelfs wanneer ik de kleinste signalen opmerk, dan de juiste voeding tot mij neem en op een goede manier, op het juiste moment actie onderneem zodra ik opmerk dat er even een kink in de kabel komt. Want ieder onderdeeltje telt.
Lieve groet & Namasté,
Vera
