Het werd me ineens zo intens helder toen ik bij iemand anders de badkamer aan het schoonmaken was. Ongevraagd. Ik wilde namelijk schoonheid, ruimte om me heen hebben en stoorde me aan het vuil dat ik zag. Ik pakte spullen en begon te poetsen.
Ik ben een opruimer. Ik ben een strontschepper. Ik was weer eens bezig de rommel van anderen op te ruimen. Maar omdat ik verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen gevoel en leven, moest ik dit doen, ik werd er echt intens blij van. Het was geen moeten voor een ander dit keer, het was echt een moeten voor mij. En vanuit daar kwamen er ineens meer betekenissen van het woord strontschepper door.
Strontschepper: iemand die stront schept. Meestal de stront van of voor anderen, maar het kan ook zeker het geval zijn dat je je eigen stront opruimt. Dat laatste wordt aangemoedigd. Het zou fijn zijn als iedereen zijn eigen stront schept.
Strontschepper: iemand die stront schept als in stront creëert. De Schepper van ellende, narigheid, bullshit. Meestal voor zichzelf maar ook geregeld voor anderen. En in het meest nare geval wordt deze shit dan bij een ander gedumpt of in de schoot geworpen. Hier, cadeautje!
Ik heb zo enorm veel voor anderen opgeruimd, uit de weggeruimd, schoongemaakt... en waarom? Oh daar had ik op dat moment legio goede redenen voor. Maar geen enkele is eentje die standhoudt of waar we werkelijk wat aan hebben. De ander niet, want ik ontneem de ander zijn of haar les die te leren is, en eigenlijk ook helemaal niet voor mijzelf. Want doordat ik stront aan het scheppen was voor anderen, kreeg ik ondertussen nog meer shit in mijn schoot geworpen die ik ook weer moest opruimen en kwam ik niet toe aan mijn eigen shit opruimen omdat die alleen maar aan het opstapelen was en soms zelfs begon te rotten. Dus ja, daardoor creëerde ik weer een heleboel ellende voor mezelf en voor anderen...
Snap je? Dat we eigenlijk van allebei de betekenissen een beetje doen?
Snap je ook hoe belangrijk het dus is dat iedereen zijn eigen shit opruimt?
En dat je dus heel eerlijk kijkt naar dat je wellicht ook stront creëert. Waar je dat doet. Waarom dat gebeurt. Het is vaak niet bewust, maar ga maar na. Dat je die zo mogelijk niet zelf opruimt maar bij anderen gedumpt hebt. Pak het terug, pak al die energie terug en ga er zelf voor zorgen, neem er verantwoordelijkheid over. Het is echt de enige manier om jezelf te bevrijden van alle ellende. Al wat je wenst ligt aan de andere kant van het opruimen van jouw shit. Dus ook je angsten, je verdriet, alles.
Tuurlijk, je mag anderen vragen je te helpen jouw stront te scheppen. Je daarbij aan te moedigen, te steunen, er voor je te zijn. Dat doen andere mensen over het algemeen heel graag, dat zit van nature in mensen. Je hoeft het niet alleen te doen, maar wel zelf.
En je hoeft ook niet de shit van anderen te ontvangen. Laat staan op te ruimen. Cadeautjes mag je teruggeven. Iemand mag en kan je vragen je te helpen, maar jij hoeft het niet te dragen of op te lossen, te fixen, op te ruimen. Er is om te beginnen al niets te fixen, maar andermans ellende oplossen, is echt niet nodig. Ik maak mijn handen liever vuil aan mijn eigen ellende. En weet je, dat is waar de parels te vinden zijn.
Waar herken jij jezelf het meest in?
In welke zin van het woord ben jij een strontschepper?
Of heb je van alles wel een beetje, net als ik?
Wil je hulp? Ik ga echt jouw stront niet scheppen, in geen enkele zin van het woord... maar ik ben er voor je als je het aangaat voor jezelf. Ik ben dol op mensen die ervoor gaan!
Alle Liefs & Alle Goeds,
Vera
