Ik herinner me een wandeling in de Pyreneeën in 2012. Een wandeling aan de Spaanse zijde van dit gebergte. Een wandeling zonder kaart van het gebied. Een wandeling die maximaal een uurtje of drie zou duren. Maar het pakte allemaal even wat anders uit.
Tijdens deze wandeling liep ik een slijmbeursontsteking aan mijn linkerheup op. Ik had al wel langer last van mijn linkerheup, maar dat was te behappen. Na een aantal sessies bij een Mensendiecktherapeute, kon ik weer pijnloos wandelen, maar het bleef een plek die zorg nodig had. En die gaf ik niet.
In 2017 kwam ik tijdens de opleiding Yin Medicine achter dat mijn rechterheup verschoven is. Deze is toen recht gezet en dat heeft heel veel verschoven, maar omdat ik er daarna niet goed voor heb gezorgd, kwamen de klachten weer terug. Langzaamaan werden ze erger. De pijn die eerst in mijn onderrug zat, liep inmiddels door naar mijn bil en straalde verder uit langs mijn linkerheup en sinds begin dit jaar ook naar mijn linkerkuit. Tijd voor actie!
Die heb ik eind augustus ondernomen. Ik had een afspraak bij een osteopaat. Ik ben al wel eerder naar een osteopaat geweest, maar wat er tijdens deze sessie gebeurde, had ik nog nooit ervaren. Zeker niet wat daarna allemaal kwam. Blijkbaar heb ik mezelf nooit eerder toegestaan of opengestaan om te voelen wat er daadwerkelijk aan de hand is en om te luisteren naar wat mijn heupen al die tijd hebben proberen te zeggen.
Ik, die eindelijk weer van de bank af kwam en was begonnen met dansen, hardlopen en bokszaktrainen, kreeg van de osteopaat te horen dat ik daar mee mocht stoppen. En dat het de vraag is of ik dat ooit nog zou kunnen. Het geluk is dat ik yogadocent ben, gaf ze aan, want ik ben me redelijk bewust van mijn lichaam. Over een tijdje, en dat zal niet snel zijn, zouden we eventueel weer kunnen gaan kijken en bespreken wat er wel mogelijk is. Maar hardlopen, dansen en bokszaktraining, nee dat zit er voor het moment niet in.
Mijn rechterheup was omhoog geschoven en dat kon niet anders gebeurd zijn dan door een trauma. De afgelopen dagen zijn heel wat valpartijen de revue gepasseerd. Ze heeft tijdens de behandeling mijn heup recht gezet en dat heeft heel veel teweeggebracht. Al waar ik naar op zoek was, is er: focus, helderheid, basis, balans, evenwicht... en de uitnodiging om niet actiever bezig te zijn, maar om nog actiever de ontspanning in te duiken!
Geloof me, het gaat echt niet super smooth en het doet nu na ruim een week nog steeds zeer. Ik ben best ontdaan en in de war, het is echt hervinden van een nieuwe weg, nieuwe balans en evenwicht. Maar wat het me tot nu toe brengt, is werkelijk goud waard! Ik maak liefdevollere en gezonde keuzes, ben ondanks de warrigheid tegelijkertijd ook superhelder, het is duidelijker wat ik belangrijk vind, waar ik voor sta en wat mij beweegt.
Nu doe ik alles in het kader van herstel. En hopelijk blijkt dat de interventie van vorige week bij de volgende afspraak effect gaat hebben gehad. Het is zo bijzonder om te voelen, te doorleven, de tranen te huilen die ik eerder niet huilde. Weer mogen voelen en weer meer thuis zijn in mijn lichaam.
Dank je wel lichaam, voor het geven van zulke heldere boodschappen en uitnodigingen...
Namasté,
Vera
