We zijn geprogrammeerd om angst te ervaren.
Hoe ruk is dat!?
Het goede nieuws is, dat het mogelijk is om te herprogrammeren en andere keuzes te maken.
Dat is niet hoe het brein in eerste instantie opereert...
Ons brein vindt het alles behalve interessant wanneer iets goed gaat.
Als er niets is om bang voor te zijn, er geen paniek of stress is, geen noodzaak... dan vindt ons brein het niet nodig om werkelijk in actie te komen.
Dat is hoe we geprogrammeerd zijn vanuit heel lang geleden.
Toen was het van levensbelang om te overleven. En dat is het nog wel, maar niet meer in die mate van toen. Al denkt ons brein daar heel anders over. Dat vindt dat het ons moet beschermen, ervoor moet zorgen dat we overleven. Dat we de juiste voeding tot ons nemen. Dat het ons moet waarschuwen bij gevaar. Dus ook bij iedere inkomende e-mail, sms, whatsapp, telefoontje. Ook in het verkeer. Ook wanneer we input krijgen vanuit de tv of gesprekken met mensen. Continue. De hele dag door.
En in de oertijd was dat nodig. Als er een sabeltandtijger voor je staat, dan is het super dat ons systeem in actie schiet om weg te rennen. En als het gevaar voorbij is, dan neem je de tijd om te herstellen en bij te komen. Supergezond.
Maar dat is niet hoe het vandaag de dag gaat. We lijken continue aan te (moeten) staan.
In een opperste staat van alertheid en paraatheid. Om te rennen, vluchten of te bevriezen.
Maar waarom? En van wie? Voor wie? En tijd om te ontspannen is al helemaal ver te zoeken.
Ons brein krijgt de hele tijd input. Deze signalen probeert het te verwerken om ons in leven te houden. Het wil ons nog steeds helpen overleven. Het wil ons nog steeds beschermen tegen mogelijk gevaar. Alleen de gedachte aan het niet halen van een deadline of elk ander horrorscenario dan ook, maakt al dat ons systeem in de stress kan schieten. Het maakt voor het brein namelijk niet uit of het daadwerkelijk gebeurt of dat het in gedachten zich afspeelt.
In ons brein worden herinneringen in stukjes opgeslagen. Geuren, kleuren, geluiden, beelden worden allemaal ergens anders opgeslagen. Wanneer deze stukjes als 'gevaarlijk' worden weggeschreven, kan het zomaar zijn dat ons systeem in de stress schiet en angst ervaart bij het ruiken van vers gebakken brood of bij het zien van een wit hek. Dingen die in eerste instantie totaal ongevaarlijk lijken, kunnen zomaar een reactie van angst oproepen. En dat kan ervoor zorgen dat je bepaald gedrag vertoont en er bijvoorbeeld voor kiest om iets te vermijden. Zo blijft de cirkel van angst en stress doorgaan.
Het is mogelijk om uit deze cirkels te stappen en deze cirkels te breken.
Het is mogelijk je bewust te worden van wat er gebeurt.
Als je doorhebt wat er gebeurt, ontstaat er ruimte om een andere keuze te maken. Bij iedere situatie eens nagaan wat er nou werkelijk gebeurt, ontdekken welke gedachten en overtuigingen eraan ten grondslag liggen, welk gevoel, welke emotie, welk gedrag en welke keuze je vervolgens maakt, hangen met elkaar samen en gaan soms in een split second. Ons onderbewuste brein werkt razend snel en dat is waar grotendeels vanuit gehandeld wordt.
Stilstaan, ademen, rust en ontspanning zorgen ervoor dat je de stappen kunt zetten om het vervolgens anders te kunnen doen, een ander pad in jouw brein aan te leggen en een ander pad te bewandelen. Eentje die veel rustgevender, plezieriger, ontspannen is.
Ons brein wil ons helpen. Echt.
Ons brein heeft, dankzij neuroplasticiteit, de mogelijkheid om aan te passen en andere neurale paden aan te leggen. Het heeft alleen tijd, geduld, liefde, herhaling nodig. Steeds weer kiezen voor wat wel goed, liefdevol, gezond, rustgevend en ontspannen voor jou is.
Het is mogelijk.
Wat kies jij?
Alle Liefs & Alle Goeds ♡