Steun ervaren

Steun ervaren... wat is dat eigenlijk?

Er komt van alles bij me op.

Wat het meest oppopt, is dat ik steun in mijzelf ervaar.

En dat het een bumpy road geweest is om daar te komen, te blijven en te zijn.

Want wat eerst opkomt zijn alle momenten dat ik steun heb gemist.

Dat ik hulp vroeg en dat het er niet was.

Dat ik uitreikte en mijn hand niet gegrepen of vastgehouden werd.

Dat ik instortte en er alleen een koude vloer was om me op te vangen.

Dat ik alleen maar vastgehouden wilde worden en dat de ander wegging.

En dat het me iedere keer wel weer lukte om op te krabbelen en ervoor te gaan.

Hoe krachtig dat is. Maar ook dat het een overlevingsmechanisme is geweest.

Ik red me wel. Ik heb geen hulp of steun nodig. Want het is er toch niet.

Ondanks dat al die momenten me hebben willen laten zien dat ik het bij mezelf te zoeken heb, laten ze me ook voelen hoe fijn het is dat ik nu wel een vangnet om me heen heb gecreëerd. Omdat ik dat zelf ook kan bieden en geven en ik er nu ook voor opensta dat het wederkerig mag zijn. Zonder afhankelijkheid. Zonder voor wat hoort wat. Het is in balans.

Wat daarbij geholpen heeft, is ook in te zien dat er wél steun is geweest.

Dat er wel mensen zijn geweest die naar me luisterden toen ik het nodig had.

Die me in huis hebben genomen of waar ik kon verblijven toen ik geen huis had.

Daar ook dankbaarheid voor voelen.

Steun in materiële zin... én in emotionele, spirituele zin.

Want leuk al die spullen, fijn dat er eten is en een dak boven mijn hoofd, maar nog fijner is voor mij het gevoel ook emotioneel en spiritueel gedragen te worden. Want dat is voor mij ook steun.

Ondersteuning in de breedste zin van het woord.

Gedragen worden.

Hulp vragen.

Mogen leunen.

Veiligheid voelen in iedere cel.

Dat het alles behalve zwakte is.

Ik voel me nu gedragen, krachtig, bekrachtigd, gesteund door mensen om mij heen en ook door iets grootser dan mijzelf. Maar ook, en vooral, door mezelf. Ik kan van mezelf op aan. Ik heb ervoor gezorgd dat ik veilig ben. Juist ook voor en in mijzelf. En vanuit daar kan ik steun vragen, ontvangen en ook bieden. Daar heb ik zelf voor gezorgd. Omdat ik dat fijn vind en nodig heb in dit leven. Daar heb ik de keuze voor gemaakt. Vanuit Liefde.

Uiteindelijk heb ik het wel zelf te doen.

Niet alleen. Wel zelf.

Tijdens de retraite Vleugels gaat de tweede dag over Steun ervaren.

Hoe ervaar jij steun?

Wat is steun voor jou?

Is deze al in jouw leven?

Hoe kun je daar meer van creëren?

Er is nog een aantal plekken vrij.

Ga je mee?

In Liefde,

Vera