Para watte??
Parasympaticus...
Het is een hele mond vol en het is het deel van ons zenuwstelsel dat voor rust en verwerking zorgt.
Het wordt ook wel het parasympatisch zenuwstelsel genoemd.
In deze blog lees je meer over...
♡ het parasympatische en sympatische zenuwstelsel
♡ wat er gebeurt als je te lang in het sympatische deel zit
♡ hoe je de parasympaticus activeert
Wanneer we een sabeltandtijger tegenkomen, is het superhandig dat ons brein het lichaam in actie zet om te vluchten. In het meest gunstige geval, want het kan ook zijn dat je bevriest. Dan slaat de emotie, de energie in beweging, naar binnen en zet zich vast. Daar zijn ook mogelijkheden en opties voor. Ander verhaal... andere keer!
Wanneer het systeem in actie wordt gezet, klaar om te vluchten, gaat het sympatisch zenuwstelsel aan. Dit houdt o.a. het volgende in:
♡ pupillen verwijden
♡ adrenaline wordt aangemaakt
♡ hartslag, adem en bloeddruk gaan omhoog
♡ energie gaat naar de spieren
♡ alleen het hoognodige om te overleven gaat in actie
Wanneer het gevaar geweken is, is het tijd om te rusten en te herstellen. Dat is waar de parasympaticus voor zorgt. Je bent weer veilig en dus:
♡ kun je een dutje doen
♡ heb je misschien wel honger of dorst
♡ doen je immuunsysteem en darmen het weer goed
♡ gaan hartslag, adem en bloeddruk omlaag
♡ kan jouw hele systeem weer herstellen en bijkomen
Maar... als het seintje naar jouw brein blijft gaan dat er angst, paniek, gevaar is... dan blijft jouw sympatisch zenuwstelsel aan en draait het overuren. Dit kan op den duur zorgen voor heel veel klachten en symptomen. Je brandt op. Je put uit. Darmen, longen, spieren functioneren niet meer optimaal. Hoofdpijn. Tintelingen. Neurotransmitters werken niet meer goed. Concentratieverlies. Noem het maar op...
Tijd om de parasympaticus aan te zetten!
En dat kun je zelf.
Met jouw adem.
Want in ons lichaam zit een spier, het middenrif of diafragma genoemd, die in verbinding staat met de nervus vagus. En de nervus vagus zorgt er op zijn beurt voor dat het parasympatisch zenuwstelsel aan kan gaan. Dus door bewust te ademen, langer uit dan in, handen op de buik te leggen... komt het middenrif in beweging, daarmee de nervus vagus, daarmee het parasympatisch zenuwstelsel en geef je jezelf het seintje dat het veilig is.
Dat gaat niet over één nacht ijs. Daar is tijd voor nodig. Maar je kunt er iedere seconde mee beginnen. Want hoe zonde is het om over drie dagen te beginnen als je ook nu kunt beginnen met wat langer uit dan in te ademen.
Wil je hier begeleiding bij of meer over weten?
Wil je weten hoe het met jouw neurotransmitters gesteld is?
En ook weten wat jouw Heart Rate Variability (graadmeter voor stress, depressie, trauma, burnout) is?
Je bent van harte welkom.
Adem in... Adem uit!
Alle Liefs & Alle Goeds,
Vera
