Van het weekend werd het me een beetje duidelijker wat er nou wordt bedoeld met reageren ten opzichte van responderen. Hoezo zou daar namelijk een verschil in zijn? Is er een verschil? Ja, er is een verschil, het is volgens mij niet helemaal hetzelfde. En ze zijn allebei nodig.
Reageren is in actie komen op iets dat zich aandient, zonder dat je erover nadenkt. Het is soms al gebeurt voor je er erg in hebt. En dat is handig als je je hand verbrandt of als een kind in het water valt. Dan is het hartstikke nodig dat je meteen in actie schiet en reageert op de situatie, op wat er gebeurt. Maar het is niet altijd nodig om te reageren of een reactie te geven. Soms kun je je ook wel eens afvragen of het nodig is met wat zich aandient iets te moeten doen.
En dat is voor mij responderen. Opmerken dat er iets gebeurt, bijvoorbeeld een autodeur die dicht wordt geslagen, een vogeltje dat fluit, een vliegje dat op je arm komt zitten, mensen die je tegemoet wandelen in het bos... en mezelf vervolgens afvragen of ik daar nu iets mee moet of het nodig is om er iets mee te doen. Dat schept een pauze en maakt dat ik niet meteen in actie hoef te komen. Meestal is mijn antwoord op de vraag of ik er nu iets mee moet, nee. En als het een ja is, dan kan ik alsnog in actie komen. Alleen dus als de respons vanuit mijn lichaam er is. Wu Wei. De kunst van het niet-doen, de kunst om ook eens wat te laten voor wat het is.
Dus ook als er een gedachte opkomt, stel ik mezelf de vraag of ik er nu iets mee moet voordat ik er op reageer en vertrokken ben. Moet ik nu iets met wat zich nu aandient. En als ik minder reageer en meer respondeer, houd ik meer energie over, heb ik voldoende energie voor wanneer het werkelijk nodig is. Het maakt dat ik minder zomaar in actie kom en dat als ik in actie kom, dit veel meer is uitgelijnd met wat ik voel. Dat lukt natuurlijk niet altijd en het is dus ook niet altijd wenselijk, maar daar waar kan, brengt het me wel heel veel meer rust, ontspanning, keuze en vrijheid. Ik hoef en moet dan namelijk niet meer zoveel van mezelf. En dat is super bevrijdend.
Nog een extra zijstapje... vanuit Human Design is mijn type een Manifesting Generator en heb ik te responderen op het leven. Ik heb te voelen of er een ja of een nee aangegeven wordt door mijn lichaam. Een hulpmiddel daarbij is om mezelf gesloten vragen te stellen, dus vragen waar alleen ja of nee op geantwoord kan worden. Wanneer mensen mij een of-vraag stellen, hak ik hem op of vraag ik soms hem in stukjes te vragen door de ander. En dan is het steeds weer voelen wat er in mijn lichaam gebeurt en/of welk geluid ik maak. Want een ja is 'm-m!', een nee is 'uh-huh' (wanneer je iets niet ok vindt komt dat er ook wel eens uit) en als ik geen respons krijg, is het op dat moment nee. Mijn lichaam wordt ruimer en gaat soms iets naar voren als het een ja is. En bij een nee krimp ik wat meer ineen en deins ik wat naar achteren.
Dit inzicht over reageren en responderen, hielp me enorm bij om mijn strategie (responderen) nog beter te kunnen toepassen en aanvoelen. Weer een stapje dichterbij de kern. Zo wordt de sluier van illusies, de maya, steeds dunner.
Alle Liefs & Alle Goeds!
Vera